DOSTLAR...

VARLIĞI İLE YALNIZLIĞIMI PAYLAŞANLAR..

GİTMELERİ İLE YALNIZ BIRAKANLAR........

karALTI

(Kardelen’e)
Çok oldu..
Sana diye,
Sana dair bişeyler yazmayalı..
Yazamayalı,
Çok oldu..

İçtenlikler,
Gül kokulu çeyiz sandıklarına
Kapatılalı..
Samimiyetin yerini
Dağ başı rüzgarları
Alalı..
Sevgilerin yerine öfkeleri,
Teslimiyetin yerine karşı koymaları
Koyalı,
Çok oldu..

Çok oldu..
Yüzlere çarpanın,
Kapılardan öte
Bi yalnızlık
Olduğunu
Anlayalı..
Çok oldu..

Oysa;
Aşk tadında bi bahar – dı,
Tüm özlemimiz..!
Ve;
Mevsimlerden önce açmak
Değildi niyetimiz..!

Ne oldu da
Bu kadar
“Çok” oldu?
Kim bilir?

Mevsime aldırmadın,
Uzattın sen başını,
Özgürlüğe..
Güneşe doğru..
Ben sana aldandım:
Uzattım…

Sana “KARDELEN” dendi sonra
Ben çığ altında kaldım..!

Sen zaten çiçektin..
Er geç güneşe gidecektin..
Bilmezdin kar altı yalnızlıklarını..
Bilmezdin kar altı yangınlarını..
Bilmezdin kar altı çığlıklarını..
Sen “KARDELEN” din
Bimez…Bilemezdin

...

SENİN ADIN HÜZÜN

Bir dua kımıldanır dudaklarında,
Bir kuş çırpınır durur,
Göğsünün tam ortasında.
“Aynada kendini görüp çıldıran,
Kuşa benzer.“
Hüzün sana sen hüzüne benzer.

Bu yüzden;
Gülse de yüzün ,
Senin adın hüzün.

Bir feryat ki,duyanın yüreği kavrulur.
O delişmen yaprak;
Rüzgarın tersine savrulur.
Ve yeni dünyalar kurulur.
Ne geceler tükenir

Ne sabahlara varılır…

Bu yüzden;
Gülse de yüzün ,
Senin adın hüzün.

Yalnızlık dipsiz bir kuyu
Ve düştükçe düşen sen
Seni “kör kuyularda merdivensiz “ bırakanlaraydı sitem..!
Sitem, serzeniş, şikayet..
Ne faide artık bu dem başka dem.

Bu yüzden;
Gülse de yüzün ,
Senin adın hüzün.

Bir bahar beklenir her kışın ardı,
Bilirim Can senin de umutların vardı..
Her biri başka diyarda sürgün…
Artık göz ağlamaklı yürek üzgün..

Bu yüzden;
Gülse de yüzün ,
Senin adın hüzün.

Ey HÜZÜN..!
Şimdi desem ki..!
Arifeler bayramsız olmaz .

Umutsuz yaşanmaz.
Bin mermi nişanlasalar da umuduna
Umuda kurşun işlemez gülüm..!

Unutma..!

Ey HÜZÜN..!
Şimdi desem ki..!
Bahar sabahları elimde bir demet umut,
Kapılarına gelsem.
Rüyalarına girsem geceleri,
Yıldızları saçlarına iliştirsem.
Maviyi gökyüzünden ödünç alıp,
Denizin derinliklerinden çalıp,
Gecenin en koyu yerinde ,
Bırakıversem avuçlarına…
….
Sonra bir masal anlatsam
Gitmeleri,sevmeleri..
Sevip sevip yitirmeleri anlatsam.
Bulup bulup kaybetmeleri…
Yüreklere sığmayan devasa sevdaları,
Peşinden koşulası sevdalıları…
Yılgınlıkları, pişmanlıkları..
Ve kuyudan çıkan adamın anlattıklarını…!
Kimseye anlatılamayanları anlatsam…!

Ey HÜZÜN..!
Gülse de yüzün,
Senin adın hüzün.


Ey HÜZÜN..!
Şimdi desem ki..!
Gel dost bir dergaha varalım,
Yaralarımızı kendi ellerimizle saralım.
Umudun peşine düşüp,
Güneşi uyandıralım..
Gün ışısın ,
Çiçekler büyüsün…

Ey HÜZÜN..!
ARTIK YÜREĞİN GÜLSÜN…!

Günay ALATLI