SEN

Gülse de yüzün,
Yüreğin ağlardı.
Ne zaman baksam gözlerine,
İnce bir hüzün yağardı…

Kimseler görmezdi,
Bilmezlerdi.
Yüreğinin feryadını,
İşitmezlerdi…
Sadece aşina yüreklere,
Kement olur,
Dört bir yandan,
Bağlardı…..

Tüm zamanların fırtınası,borası,
Sen de biter,sen de başlardı….
Her kahkahanda binlerce kırgınlık çırpınır,
Hüzünler çağlardı….

Kimseler hissetmezdi,
Bilmezlerdi.
Yüreğinin gözyaşlarını,
Silmezlerdi..
Sadece aşina ellere düşer ,
Kor olur,
Ta ciğerinden,
Dağlardı…

Bilirim;
Güneş seninle doğardı.
Ya katran karası geceye,
Ya şarap rengi şafaklara vurgundun!

Ben bilmezdim…
Sen söylemezdin….
94’Kütahya Günay ALATLI

YALNIZLIĞIM

Gece bir çığ gibi devrildi üstüme,
Senden bir selam getirmedi rüzgar.
Fırtınalar koparken yüreğimde,
Ne bir ses ne de haber var…

Çarmıha gerili yalnızlığım dört duvarımda,
Kimsesizliğim canımı sızlatıyor şahdamarımda.
Yaşadıklarıma inat,umutlarım hala avuçlarımda,
Ne ki!
Çoğaltmıyor bu gece beni aynalarım da….

Tükendi sevdaya dair sözlerim,sustu dilim
Anlamaya çalıştıkça ,bilinmez oldu bildiğim.
Neredesiniz eşim,dostum,arkadaşım,sevgilim?
Söyleyin bana, aynalar ben kimim?
13 Nisan’Taşağıl Günay ALATLI

EYLÜL VE NİSAN

Bir eylüller aldı aklımı başımdan
Deli divane düştüm sevdalara
Bir de nisanlarda yenildim ben
Aşk denilen masallara….

Eylülün hüznü doldukça yüreğime
Kopan güneş rengi yapraklar gibi savruldum…
Kırılıp,döküldüm…
Her eylül akşamında sevdaya tövbe edip,
Yüzümü sana döndüm…

Ne doğan güneşe hükmüm geçti
Ne zifiri geceye sözüm..
Oysa bu yürek , seni nasılda sevmişti…
Yürek acım,iki gözüm…

Acı yüreğimden beynime sızar
Yakar kavurur…
Her kurşuni şafak bir başka
Bahara savurur…

Nisandır artık ve başlamıştır yağmurlar
Bir muştu gibi, yeni bir masal fısıldar,
Hani bakınca gözlerine ;
Yüreği görünen bir sevgili !
Yüreğimi yüreğine emanet edip,
Kaybolduğum satır araları var...

Ne doğan güneşe hükmüm geçti
Ne zifiri geceye sözüm..
Oysa bu yürek, seni nasılda sevmişti…
Yürek acım,iki gözüm…

Bir eylüller aldı aklımı başımdan..
Bir de nisanlarda yenildim ben….
Günay ALATLI

KARASU

Karasu adı gibi kara değil dost
Yosun kokusudur aklımı başımdan alan
Sevgilinin gözleri gibi

Tüm kuralların
Aykırısıdır Karasu
Hiç durmaksızın
Dik dağların yalnız yolcusu

Şafak vakti güneş
Saçlarını çözer
Yosun kokusuna …

Karasu da gönlüme eş
Bir duman tüter
Sonra bir dağ yıkılır
Bütün dağlar yosun kokusuna yıkılır..
Palandöken tutar elimi
Buzdan yüreğinde ısıtır…

93' Erzurum Günay ALATLI