karALTI

(Kardelen’e)
Çok oldu..
Sana diye,
Sana dair bişeyler yazmayalı..
Yazamayalı,
Çok oldu..

İçtenlikler,
Gül kokulu çeyiz sandıklarına
Kapatılalı..
Samimiyetin yerini
Dağ başı rüzgarları
Alalı..
Sevgilerin yerine öfkeleri,
Teslimiyetin yerine karşı koymaları
Koyalı,
Çok oldu..

Çok oldu..
Yüzlere çarpanın,
Kapılardan öte
Bi yalnızlık
Olduğunu
Anlayalı..
Çok oldu..

Oysa;
Aşk tadında bi bahar – dı,
Tüm özlemimiz..!
Ve;
Mevsimlerden önce açmak
Değildi niyetimiz..!

Ne oldu da
Bu kadar
“Çok” oldu?
Kim bilir?

Mevsime aldırmadın,
Uzattın sen başını,
Özgürlüğe..
Güneşe doğru..
Ben sana aldandım:
Uzattım…

Sana “KARDELEN” dendi sonra
Ben çığ altında kaldım..!

Sen zaten çiçektin..
Er geç güneşe gidecektin..
Bilmezdin kar altı yalnızlıklarını..
Bilmezdin kar altı yangınlarını..
Bilmezdin kar altı çığlıklarını..
Sen “KARDELEN” din
Bimez…Bilemezdin

...